Monday, March 12, 2007

poem

အရိပ္ေၿခြသစ္ပင္
အရိပ္ေၿခြသစ္ပင္ဟာ
ကမၻာေပၚမွာ တစ္ပင္တည္း႐ွိတယ္
အရိပ္ေၿခြသစ္ပင္ဟာ
သစ္ရိပ္ေတြ မေၿခြဘူး
အရိပ္ေတြသာ ေၿခြေၿခြေပးေနတယ္
သူေၿခြတဲ့ အရိပ္ထဲမွာ
ဆန္းသစ္တဲ့ ေန ့ရက္ေတြပါတယ္
ပန္းသစ္ေဝေဝ မနက္ခင္းေတြပါတယ္
႐ႊန္းလက္ဝင္းပတဲ့ သစ္သီးေတြပါတယ္
ၿပန္က်မုိးစက္ေတြ ပါတယ္
ဘာၿဖစ္လုိ ့မ်ား
သူက အရိပ္ေတြ ေၿခြလုိက္တုိင္း
အဲဒါေတြက ပါဝင္ေနရတာလဲ
ငါစဥ္းစား
ငါ့မွာ စဥ္းစားၿခင္းဘူတာ
ဆုိက္ကပ္ကပ္ေနမိ
ငါ့မွာ
ထထ ပ်ံဝဲေနမိ
ငါ့မွာ
သီခ်င္းထထ ေအာ္ဟစ္ဆုိမိ၊
ဘာၿဖစ္လုိ ့ပါလိမ့္
ငါစဥ္းစား
ငါေတြးႀကည့္
ငါသိခ်င္မိ
ထူးဆန္းလွရဲ ့
ဒီအရိပ္ေၿခြသစ္ပင္အေႀကာင္း
သူကေတာ့ ဘာသိဘာသာပဲ
အရိပ္ေတြပဲ ေၿခြေၿခြခ်ေပးေန
ငါစူးစမ္း
ငါမေနႏုိင္ေတာ့ဘူး
ဒါနဲ ့ငါဟာ အရိပ္ေၿခြသစ္ပင္ဆီ သြားကာ
သြားကုိင္တြယ္ႀကည့္မိ
ငါသိလုိက္ရၿပီ
သူ ့တစ္ကုိယ္လုံးမွာ ႀကီးေပါင္းတက္ဒဏ္ရာေတြ
ႏုိင္းခ်င္း၊
ကမၻာေပၚမွာ ဒဏ္ရာရ သစ္ပင္ေတြေလာက္လွတာ
ဒဏ္ရာရ သစ္ပင္ပဲရွိ၊
ေဩာ္ -
ဒါေႀကာင့္သူက အရိပ္ေတြေၿခြေပးႏုိင္တာကုိး။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

No comments: